بیوگرافی داریوش اقبالی

در ۱۳۴۹ با حسن خیاطباشی آشنا میشود و همین ورود رسمی او به موسیقی حرفهای است. در همین سال او با ترانهٔ به من نگو دوست دارم به شهرت میرسد. لازم به توضیح است که اولین نرانه مستقل او ترانه نبسته پیمان بوده است از علی گزرسز (رها) داریوش در روز ششم شهریور ماه ۱۳۵۳ توسط ساواک دستگیر و مدت ۹ ماه در زندان میماند، در همان روز روزنامه اطلاعات عکسی از او به چاپ میرساند که پلیس مدعی شده بود که او را به جرم مصرف ونگهداری ی مواد مخدر دستگیر کرده است که آن مطلب دروغ محض بود وساواک او را به خاطر اجرای ترانه های اجتماعی اش مثل جنگل ، پریا، رهایی و گل گندم به زندان انداخته بود .

با سر کار آمدن جمهوری اسلامی، داریوش نیز مانند اکثر خوانندگان پاپ ایرانی آن زمان، از کشور خارج شد و در مهر ماه ۱۳۵۷ (۱۹۷۸) به انگلستان و به شهر برموس نقل مکان کرد و پس از دوسال اقامت در آنجا به دعوت احمد محمودعازم امریکا شد.

در دهه هفتاد خورشیدی ترانهای از داریوش با عنوان به بچه هامون چی بگیم با شعر اردلان سرفراز باز دوباره بر سر زبانها افتاد.
گناه هر چی که گذشت به گردن ما بود و هست
از ما اگه بتی شکست بتهای تازه جاش نشست

داریوش در سالهای اخیر در خارج از ایران فعال بوده و در آ-م-ر-ی-ک-ا، انگلستان، آلمان، کانادا، و ژاپن کنسرتهایی اجرا کرده است.

او که خود مدتها معتاد بود (بنا بر اظهارات خودش)، اعتیاد را ترک کرد و به عنوان فعال ضد اعتیاد نیز فعالیت میکند و از همین رو به همراه جمع دیگری سازمان مرکز بهبودی ایرانیان را تأسیس کرده است. و با کمک شخصی بنام خشایار سایت بهبودی و بهبودی چت را تأسیس کرد سپس بعدها با تأسیس بنیاد آینه و عضویت در عفو بین الملل بر فعالیتهای اجتماعی خود افزود.

ترانه ها

داریوش با سبک صدایی خاص و استفاده از مضامینی همچون آزادی، صلح و عشق طرفداران خاص خود را داشته است و دارد.

شعرهای ترانههایش از شاعرانی مانند مولوی، حافظ، احمد شاملو، نادر نادر-پور، حسین منزوی و سیمین بهبهانی و ترانهسرایانی همچون اردلان سرفراز، شهیار قنبری و ایرج جنتی عطایی است. وی با آهنگسازان بنامی چون جلیل و فرید زلاند، بابک بیات، اسفندیار منفردزاده، واروژان ، حسن شماعی زاده و بابک افشار همکاری داشته است.

از جمله ماندگارترین آثار داریوش میتوان به ترانههای دستهای تو و چشم من و دوباره میسازمت وطن و "بچه ها" و "خونه" اشاره کرد.

کارهای داریوش شامل بیش از ۲۰۰ ترانه در ۲۵ آلبوم است.

وی چند سالی است که از جامعه هنری در لوسآنجلس فاصله گرفته است و آثار خود را تنها از طریق شرکت پخش ترانه شخصی خود و نیز اینترنت منتشر میکند.

  در زمان انقلاب وی در ایران نبود. پس از آن نیز وی به کشور بازنگشت

وی در طی سالهای غربت همواره از پناهجویان ایرانی حمایت کرده است و در تظاهراتهای حمایت از این افراد فعال بوده است.و نیز با تشکیل بنیادهایی همچون آینه به حمایت از معتادان برخاسته است.

اعتیاد

در دهه پنجاه خورشیدی شخصی با حمله به داریوش بر صورت او اسید پاشید و وی مدتی در بیمارستان بستری شد. برای کاهش درد به وی مرفین داده میشد و تکرار این کار باعث شد تا وی گرفتار اعتیاد به مواد مخدر شود. به گفته خود داریوش تا قبل از این ماجرا آشنایی وی با مواد مخدر اندک بوده است.

پس از سالها اعتیاد وی سرانجام تصمیم به ترک میگیرد و به کمک متخصصان موفق میشود اعتیاد را ترک کند. اولین برنامه رسمی داریوش بنام آینه در رادیو AFN (میبدی) بود و در سال 2003 با همکاری شخصی بنام خشایار سایت بهبودی را که اولین وب سایت ایرانی برای کمک به معتادان و خانواده ها بود را در سال 2003 راه اندازی کرد و سپس با همکاری دو پزشک بنیادی به نام آینه تأسیس میکند تا به یاری معتادان برود. گفته میشود از زمان تأسیس این بنیاد تاکنون نزدیک به ۴۰ هزار نفر ترک اعتیاد کردهاند. بعد از رادیو وی تصمیم به گسترش کار خود می گیرد و برنامه آینه را در تلویزیون های 24 ساعته ادامه می دهد وی همچنین در همایشها و کنفرانسهای متعدد ترک اعتیاد شرکت کرده است.

جوایز و افتخارات

جایزه سیمون و رونالد رایت بابت حمایت از حقوق اقلیت سال ۲۰۰۵
نشان صلح در فستیوال فیلم، موسیقی و رسانههای تصویری بحرین
جایزه بینالمللی شر به خاطر فعالیت های پیوسته در ارتباط با اعتیاد و معضلات اجتماعی <